ویروس آبله میمون چیست؟

ویروس آبله میمون یک ویروس ارتوپاکس است که باعث بیماری mpox (آبله میمون) می شود، این بیماری علائمی مشابه آبله، اما با شدت کمتری دارد. در حالی که آبله در سال 1980 ریشه کن شد، امپاکس همچنان در کشورهای مرکز و غرب آفریقا رخ می دهد.

Mpox یک بیماری مشترک بین انسان و دام است، بیماری که از حیوانات به انسان منتقل می شود، مواردی که اغلب در نزدیکی جنگل های بارانی استوایی یافت می شود که در آن حیوانات حامل ویروس وجود دارند. شواهدی از عفونت ویروس آبله میمون در حیواناتی از جمله سنجاب، موش های صحرایی گامبیایی، خوابگاه، گونه های مختلف میمون و غیره یافت شده است.

این بیماری همچنین می تواند از انسان به انسان سرایت کند. از طریق تماس با مایعات بدن، ضایعات روی پوست یا سطوح مخاطی داخلی مانند دهان یا گلو، قطرات تنفسی و اشیاء آلوده قابل انتقال است.

تشخیص DNA ویروسی با واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) بهترین شیوه آزمایشگاهی برای mpox است. بهترین نمونه های تشخیصی مستقیماً از بثورات پوستی، مایع یا پوسته، یا بیوپسی در صورت امکان گرفته می شود. روش‌های تشخیص آنتی‌ژن و آنتی‌بادی ممکن است مفید نباشند زیرا بین ارتوپاکس ویروس‌ها تمایز قائل نمی‌شوند.

علایم بالینی

Mpox (آبله میمون) با تب، یک بثورات گسترده مشخصه و معمولاً غدد لنفاوی متورم ظاهر می شود. مهم است که mpox را از سایر بیماری ها مانند آبله مرغان، سرخک، عفونت های پوستی باکتریایی، گال، سیفلیس و آلرژی های مرتبط با دارو متمایز کنیم.

دوره نهفتگی mpox می تواند از 5 تا 21 روز متغیر باشد. مرحله تب دار بیماری معمولاً 1 تا 3 روز با علائمی مانند تب، سردرد شدید، لنفادنوپاتی (تورم غدد لنفاوی)، کمردرد، میالژی (درد عضلانی) و آستنی شدید (کمبود انرژی) طول می‌کشد. مرحله تب با مرحله رویش پوست دنبال می شود که 2 تا 4 هفته طول می کشد. ضایعات از ماکول (ضایعات با پایه صاف) به پاپول (ضایعات دردناک برجسته) تا وزیکول (پر از مایع شفاف) به پوسچول (پر از چرک) و به دنبال آن دلمه یا پوسته تکامل می‌یابند.

نسبت بیمارانی که می میرند در موارد ثبت شده بین 0 تا 11 درصد متغیر بوده و در میان کودکان خردسال بیشتر بوده است.

درمان

درمان مجدد بیماران mpox (آله میمون) بسته به علائم حمایتی است. درمان های مختلفی که ممکن است علیه mpox موثر باشند در حال توسعه و آزمایش هستند.

پیشگیری و کنترل mpox متکی بر افزایش آگاهی در جوامع و آموزش کارکنان بهداشتی برای جلوگیری از عفونت و توقف انتقال است.

از تماس نزدیک با افراد آلوده یا مواد آلوده باید اجتناب شود. هنگام مراقبت از بیمار، چه در یک مرکز بهداشتی و چه در خانه، باید از دستکش و سایر لباس ها و تجهیزات محافظ شخصی استفاده کرد.

برای عفونت های mpox ناشی از انتقال اولیه از حیوان به انسان، باید از تماس با حیوانات بیمار یا مرده خودداری شود و تمام غذاهای حاوی گوشت حیوانی یا قطعات آن باید به درستی قبل از خوردن پخته شوند.

در نتیجه خاتمه واکسیناسیون معمول آبله، که در گذشته محافظت متقاطع ارائه می کرد، جمعیت ها نسبت به mpox حساس تر شده اند. نشان داده شد که واکسیناسیون علیه آبله با نسل اول واکسن آبله مبتنی بر ویروس واکسینیا 85 درصد در پیشگیری از mpox در گذشته موثر بوده است. اعضای خانواده و جامعه، کارکنان بهداشت و پرسنل آزمایشگاهی که در دوران کودکی علیه آبله واکسینه شده‌اند، ممکن است مقداری محافظت در برابر mpox داشته باشند.

سال ها تحقیق منجر به ساخت واکسن های جدیدتر و ایمن تر برای آبله شده است که ممکن است برای mpox نیز مفید باشد. 3 واکسن علیه mpox وجود دارد، اگرچه در مقادیر محدود موجود است، که برخی کشورها برای واکسیناسیون افراد در معرض خطر توصیه می کنند.