داروهای ضد افسردگی هم اکنون به شکلی گسترده در درمان بیماری افسردگی استفاده می شود اما تاثیر درازمدت آنها جای بحث دارد. این داروها موجب توقف و اختلال درپروسه های فیزیولوژیکی می شود که در جریان تکامل و طی میلیون ها سال برای بقای ارگانیزم های زنده و به ویژه انسان، تکوین یافته و اهمیت حیاتی دارند. از این زاویه، داروهای ضد افسردگی موجب افزایش مرگ و میر می شوند. از طرفی این داروها تاثیرات ضد انعقادی دارند و برای بیمارانی که پیش از استفاده از داروهای ضد افسردگی با مشکلات قلب وعروق رو به رو بوده اند می توانند مفید باشند. معنای این گزاره این نیست که برای پیشگیری از سکته هاباید از داروهای ضد افسردگی استفاده کرد زیرا که چنین خاصیتی ندارند در یک پژوهش مبتنی بر متاآنالیز که حاصل سنتز و جمع بندی هفده پژوهش متفاوت بود پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که داروهای ضد افسردگی مرگ و میر را افزایش می دهند. در این رابطه، داروهای موسوم به تری سیکلیک بی خطر تر از " اس اس آر آی " و اس ان آر آی هستند. اس اس آر ای ها تنها سروتونین را افزایش می دهند در حالی که اس ان آر آی ها نورآدرنالین را هم افزایش می دهند ما نیاز داریم تاثیر داروهای ضد افسردگی بر تمام بدن را بدانیم و تنها بر تاثیر آنها بر مغز تمرکز نکنیم تا بتوانیم ایمنی آنها افزایش دهیم. آنچه که موجب نگرانی است این است که این روزها مصرف داروهای ضد افسردگی بی آن که تشخیص این بیماری قطعی شود افزایش یافته است و به ویژه در درمانگاه ها و توسط پزشکان عمومی این داروها به شکلی گشترده تجویز می شوند حال آن که بیمار چه بسا با رفتاردرمانی یا تراپی بتواند افسردگی و یا بحران پنهان در پس این بیماری را مدیریت کند در درمان بیماری افسردگی به چند نکته باید توجه کرد یک - این بیماری الزما درمان دارویی نیاز ندارد دو – بیست و و پنج درصد جمعیت جهان به درمان داروئی پاسخ نمی دهند سه – مفیدترین شیوه درمان این بیماری تمرکز بر علل و عوامل بروز بیماری و اقدام برای برطرف نمودن آنهاست چهار – تراپی (روان درمانی) همانقدر مهم و موثر است که درمان داروئی پنج - درمان اضطراب و اختلال خواب که همواره همراه با افسردگی بروز می کنند، بسیار مهم است و چنانچه این دو عارضه دقیقا درمان شود هشتاد درصد درمان حاصل شده است و از این منظر جای کمی برای درمان داروئی خود افسردگی باقی می ماند
