نوجوانان در آمريكا در بحران هستند. این خبر در اوایل سال جاری پس از انتشار یک نظرسنجی ملی منتشر شد که نشان می‌داد بیش از نیمی از دختران دبیرستانی احساس مداوم "غم و ناامیدی" را گزارش کردند - کلمات رایجی که برای غربالگری افسردگی استفاده می‌شوند. تقریباً یک سوم پسران نوجوان همین احساسات را گزارش کردند.
کاتلین اتیر، روانشناس می گوید: «هیچ کس خوب کار نمی کند. او ریاست بخش سلامت نوجوانان و مدار مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده را بر عهده دارد که از سال 1991 بر این بررسی دوسالانه رفتار خطرآفرین جوانان نظارت دارد.
 100 طی آخرین دور جمع‌آوری داده‌ها، در پاییز 2021، بیش از 17000 دانش‌آموز از 31 ایالت به حدود  
سؤال مرتبط با سلامت روان، افکار و رفتارهای خودکشی، رفتار جنسی، مصرف مواد و تجربیات خشونت پاسخ دادند. به ویژه یک نمودار توجه رسانه ها را به خود جلب کرد. از سال 2011 تا 2021، غم و اندوه یا ناامیدی مداوم در پسران 8 درصد افزایش یافته است، از 21 به 29 درصد. در دختران، 21 درصد افزایش یافت، از 36 به 57 درصد. به گفته محققان، برخی از این نابرابری ممکن است ناشی از این واقعیت باشد که دختران در ایالات متحده با استرس های منحصر به فردی روبرو هستند. در مقایسه با پسران، به نظر می‌رسد که دختران بیشتر مستعد ابتلا به پریشانی روانی ناشی از استفاده از رسانه‌های اجتماعی هستند، بیشتر احتمال دارد خشونت جنسی را تجربه کنند و با فضای سیاسی که اغلب خصمانه حقوق زنان است، سروکار دارند.
اما شکاف بین پسران و دختران ممکن است به اندازه ای که اعداد نشان می دهد زیاد نباشد. شواهد فزاینده نشان می دهد که افسردگی در پسران و مردان متفاوت از دختران و زنان ظاهر می شود. دختران بیشتر احساسات را درونی می‌کنند، در حالی که پسرها بیشتر به بیرونی کردن آن‌ها تمایل دارند. به‌عنوان مثال، پسرها به جای گریه کردن در هنگام ناراحتی، ممکن است تحریک‌شده عمل کنند یا به شدت سرکوب شوند. یا ممکن است درگیر اعمال مخاطره آمیز، تکانشی یا حتی خشونت آمیز شوند. اصطلاحات درونگرا مانند "غم" و "ناامیدی" تمایلات معمول مردانه را از دست می دهند. و هنجارهای مردانه که غم و اندوه را با ضعف یکسان می دانند، ممکن است مردانی را که آن احساسات را تجربه می کنند، کمتر تمایلی به اعتراف آن داشته باشند، حتی در یک نظرسنجی ناشناس.
در نتیجه، تحقیقات نشان می‌دهد که ابزارهای غربالگری، مانند ابزاری که در نظرسنجی CDC استفاده می‌شود، ممکن است در حدود 1 مرد از هر 10 مرد، افسردگی را از دست بدهند. ریون مک درموت روانشناس بالینی از دانشگاه آلابامای جنوبی در موبایل می گوید: «ما باید بیشتر درک کنیم که پسران و مردان، برخی از آنها، نه همه آنها، رنج می برند. "و ما دلتنگ آنها هستیم. ما در ارزیابی‌هایمان دلتنگ آن‌ها هستیم و در بحث‌هایمان دلتنگ آن‌ها هستیم.» تشخیص افسردگی در پسران و مردان
ایده افسردگی نادیده گرفته شده در مردان جدید نیست. آنچه در جزیره سوئد گوتلند اتفاق افتاد را در نظر بگیرید. در دهه 1960 و 1970، میزان خودکشی بالا بود. بنابراین در سال 1983، مقامات بهداشتی یک برنامه آموزشی برای پزشکان گوتلند در مورد درمان افسردگی و پیشگیری از خودکشی راه اندازی کردند. در ابتدا، این برنامه مانند یک موفقیت چشمگیر به نظر می رسید. محققان در سال 1992 در Acta Psychiatrica Scandinavica گزارش دادند که میزان خودکشی کلی جزیره از تقریباً 20 نفر از هر 100000 نفر در سال 1982 به تقریباً 7 نفر از هر 100000 نفر در سال 1985 کاهش یافت. اما تجزیه و تحلیل بعدی و عمیق تر نشان داد که این کاهش تقریباً به طور کامل در میان زنان بود. در 2 سال و نیم قبل و بعد از برنامه، تعداد زنانی که بر اثر خودکشی می‌میرند از 11 به دو نفر کاهش یافته است، در حالی که تعداد مردانی که بر اثر خودکشی جان خود را از دست می‌دهند، عمدتا ثابت مانده است و شاهد کاهش حاشیه‌ای از 16 به 15 بوده‌اند. مردانی که با افکار خودکشی دست و پنجه نرم می‌کنند ظاهر می‌شوند. ولفگانگ روتز (Wolfgang Rutz)، روانپزشک در بیمارستان Gotland، در سال 1996 در مجله روانپزشکی نوردیک نظریه پردازی کرد. به عنوان مثال، پزشکان مشاهده کردند که مردان افسرده اغلب با علائم کلاسیک مانند غم و اندوه ظاهر نمی شوند، اما در عوض به صورت خصمانه، تکانشی و پرخاشگر ظاهر می شوند.
روتز مشکوک بود که این تفاوت جنسیتی در تشخیص و درمان ممکن است دلیل این باشد که چرا در آن زمان مردان در سوئد نصف زنان مبتلا به افسردگی تشخیص داده می‌شدند، اما پنج برابر بیشتر به دلیل خودکشی می‌میرند. روتز خاطرنشان کرد که بدون نشانه های آشکار افسردگی، به نظر ناظر بیرونی، بسیاری از خودکشی های مردان ظاهراً بدون هشدار رخ داده است. روتز می‌نویسد: «معیارهای افسردگی که امروزه در کتاب‌های روانپزشکی و دستورالعمل‌های تشخیصی آموزش داده می‌شوند و در پروژه Gotland نیز مورد استفاده قرار گرفته‌اند، برای تشخیص شیوه‌های معمول افسردگی در مردان ناکافی به نظر می‌رسند. روتز در ادامه ابزار غربالگری افسردگی مردان را توسعه داد که راه را برای ابزارهای جدیدتر مخصوص مردان هموار کرد. آنها شامل مقیاس خطر افسردگی مردانه است که توسط سایمون رایس، روانشناس بالینی در Orygen، یک موسسه تحقیقاتی، بالینی و حمایتی غیرانتفاعی استرالیا که بر سلامت روان جوانان متمرکز است، ایجاد شده است. مقیاس بر سرکوب احساسات، خشم و پرخاشگری متمرکز است. مصرف مواد مخدر و الکل؛ علائم جسمی، مانند نگرانی در مورد خواب و رابطه جنسی. و ریسک پذیری شرکت کنندگان عبارات مختلفی را ارزیابی می کنند، مانند اینکه هر چند وقت یکبار احساسات منفی را از بین می برند، در مدیریت خشم مشکل دارند یا برای تسکین موقت از مواد مخدر استفاده می کنند. هیچ یک از

سوالات در مورد غم و اندوه یا ناامیدی نیست
آیا افسردگی است یا چیز دیگری؟
این ایده که عمل کردن و پرخاشگری در مواردی می‌تواند نشانه‌های افسردگی باشد، بحث‌برانگیز است. به گفته اتیر، CDC، در فرمول‌بندی پرسش مربوط به افسردگی در نظرسنجی خود بر تحقیقات گسترده‌ای تکیه کرده است، که می‌گوید: «در طول 12 ماه گذشته، آیا تا به حال شده است که تقریباً هر روز برای دو هفته یا بیشتر متوالی آنقدر غمگین یا ناامید شوید که انجام برخی از فعالیت های معمول را متوقف کنید؟ اتیر می‌گوید: «این مورد در واقع برای پیش‌بینی اینکه چه کسی علائم افسردگی دارد بسیار خوب است.

اتیر می‌گوید این بدان معنا نیست که پسرها در حال مبارزه نیستند. به طور حکایتی، برای مثال، معلمان از افزایش مشکلات رفتاری در کلاس های درس خود، به ویژه در میان پسران خبر می دهند. اتیر می‌گوید، اما به جای نشان دادن افسردگی، چنین رفتاری نمادی از بحران گسترده‌تر سلامت روان در میان نوجوانان است.

ممکن است شبیه شکافتن موها به نظر برسد. اگر پسرها مضطرب هستند، چرا به آنها برچسب افسرده نمی زنیم؟ اتیر می‌گوید، ارائه تشخیص مناسب برای درمان مناسب و نتایج سلامت آتی اهمیت دارد. ما می دانیم که علائم افسردگی در نوجوانی پیامدهای طولانی مدتی برای سلامتی و سلامت روان دارد. من نمی‌دانم که این تحقیق در مورد مسائل رفتاری در کلاس درس به اندازه کافی قطعی باشد.»

برای مک درموت، که دشواری‌های اندازه‌گیری افسردگی را مطالعه می‌کند، چنین مشکلات رفتاری می‌تواند نشان دهنده سایر اختلالات، عمدتاً اختلال نقص توجه/بیش فعالی باشد. اما او شکی ندارد که برخی از آن پسرها افسرده هستند. او می‌گوید: «به سختی می‌توان با قاطعیت صددرصد گفت که همه پسرانی که در حال بازیگری هستند، افسردگی را تجربه می‌کنند، اما شرط خوبی است که بسیاری از آن‌ها دچار افسردگی هستند.
مک درموت می‌گوید: علائم اصلی افسردگی، چه ماهیت داخلی یا خارجی داشته باشد، در مردان و زنان یکسان است. اما در مقیاس افسردگی که بر علائم درونی سازی مانند غم و ناامیدی تمرکز می کند، یک مرد افسرده به طور متوسط نمره کمتری از یک زن به همان اندازه افسرده دارد.

مک درموت می گوید که چرا این خطوط پایه بر اساس جنسیت متفاوت است، کاملاً مشخص نیست. اما وقتی صحبت از ناامیدی به میان می‌آید، شواهد نشان می‌دهد که پسرها ممکن است گاهی اوقات با پیروی از هنجارهای مردانه که از آسیب‌پذیری جلوگیری می‌کنند، آن احساسات را سرکوب کنند. نتایج مروری بر 74 مطالعه با حجم نمونه کل بیش از 19000 شرکت کننده عمدتاً آمریکایی که در سال 2017 در مجله روانشناسی مشاوره منتشر شد را در نظر بگیرید. نمرات بالا در مقیاس اندازه گیری انطباق با هنجارهای مردانه غربی، مانند کنترل عاطفی، اتکا به خود و قدرت بر زنان، با سلامت روان ضعیف تر، از جمله افسردگی، و کاهش احتمال کمک جویی مرتبط بود.

لزلی آدامز، محقق رفتاری در دانشگاه جان هاپکینز، می گوید هنجارهای جنسیتی در طول سال های نوجوانی جا افتاده است. این زمانی است که پسرها واقعاً پیام‌های مردانگی دوستان، خانواده و رسانه‌های اجتماعی را جذب می‌کنند. آدامز می گوید: «تأیید احساسات غمگینی و ناامیدی به نوعی در تضاد با این اسکریپت های آموخته شده و کلی است.

آدامز و دیگرانی که سلامت روان مردان را مطالعه می کنند، می گویند که این فیلمنامه های مردانه درک ضعیفی دارند، زیرا بیشتر تحقیقات جنسیتی بر روی دختران و زنان متمرکز است.

به عنوان مثال، در مورد استفاده از رسانه های اجتماعی تحقیق کنید. اتیر به محبوبیت شخصیت‌های مرد رسانه‌های اجتماعی که از نگرش‌های مضر نسبت به زنان حمایت می‌کنند، اشاره می‌کند، مانند TikToker Andrew Tate، که اخیراً در رومانی به ظن قاچاق انسان دستگیر شد. به گفته اتیر، تیت و اینفلوئنسرهایی مانند او یکی از راه‌های درک جهان توسط پسرها هستند، اما داده‌های مربوط به تأثیر رسانه‌های اجتماعی بر پسران بسیار اندک است.

او می‌گوید: «ما روی روش‌هایی تمرکز می‌کنیم که رسانه‌های اجتماعی ممکن است بر روی تصویر بدن دختران تأثیر بگذارد. من فکر نمی‌کنم که ما به اندازه کافی روی صحبت‌هایی که برای پسران نمایش داده می‌شود تمرکز کنیم.»

شکاف دانش ناشی از زندگی پسران بر همه جامعه تأثیر می گذارد. دشوار است ببینیم که می‌توانیم به طور مؤثر به سلامت پسران و مردان جوان بپردازیم، به برابری جنسیتی برای دختران و زنان جوان دست یابیم، یا به حقوق جوانان لزبین، همجنس‌گرا، دوجنس‌گرا و تراجنسیتی دست یابیم، بدون اینکه به هویت‌های مردانه پذیرفته شده توسط پسران بپردازیم. نوجوانی،» گروهی از کارشناسان بهداشت کودکان در تفسیری در سال 2018 در مجله سلامت نوجوانان نوشتند.

ارتباط افسردگی با خودکشی
همانطور که روتز در جزیره گوتلند مشاهده کرد، افسردگی از دست رفته در پسران و مردان ممکن است با خطرات زیادی همراه باشد.

آدامز می‌گوید: «افسردگی می‌تواند به روش‌های مختلف ... فراتر از غم و ناامیدی ظاهر شود. زمانی که روش‌های دیگر افسردگی را ارزیابی نکنیم، پیامدهایی وجود دارد. یکی خودکشی است.»

آدامز مشکوک است که همان تمایل به تعریف افسردگی به عنوان یک احساس درونی بر نحوه پرسش محققان در مورد خودکشی نیز تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، پرسیدن در مورد اینکه چه کسی به خودکشی فکر کرده یا برنامه ریزی کرده است، همانطور که CDC در نظرسنجی جوانان خود انجام می دهد، منعکس کننده این باور است که پاسخ دهنده هم در حال نشخوار فکری است و هم به آینده فکر می کند. آدامز می گوید: «برای پسرها، [خودکشی] ممکن است آن مسیر خطی را نداشته باشد. "ما ... تکانشگری را از دست داده ایم."

این می تواند توضیح دهد که چرا، در نظرسنجی CDC، دختران نوجوان سطوح بالاتری از تفکر، برنامه ریزی و اقدام به خودکشی را نسبت به پسران گزارش کردند، علیرغم این واقعیت که پسران با نرخ بالاتری در اثر خودکشی می میرند. داده های موقت فدرال نشان می دهد که در سال 2021 از هر 100000 دختر 15 تا 24 ساله تقریباً 6 نفر بر اثر خودکشی جان خود را از دست داده اند. این در مقایسه با 24 پسر از هر 100000 پسر همسن است. از سال 2020 تا 2021، میزان خودکشی در آن گروه سنی در دختران 5 درصد

در مقایسه با 8 درصد در پسران افزایش یافته است.